وَ عَنهُ عَنْ أحْمَدَ بْن ِ محمّدٍ عَنْ إبْن ِ فَضّال ٍعَن ِ الْحَسَن ِ بْن ِ الْجَهْم ِ قالَ قلتُ لأبی الْحَسَن ِ (سَلامُ اللهِ عَلیْهِ) :
« إنَّ عِندَنا قَوْما ً لهُمْ مَحَبَّة ٌ - وَ لیْسّتْ لهُمْ تِلْکَ الْعَزیْمَة ُ - یَقولُونّ بهّذا الْقوْل ِ - فقالَ لیْسَ اُولَئِکَ مِمَّنْ عاتبَ اللهُ - اِنَّمَا قالَ اللهُ فاعْتَبرُوا یَا اُولِی الاَبْصَار ِ» .
حسن بن جهم می گوید :
به حضرت رضا (سلام الله علیه) گفتم در شیعه کسانی هستند که دوستدار امامند ولی مصمّم نیستند (که تا سر حدّ جان دفاع کنند) ولی به همین مقدار از دوستی با امام دم می زنند .
فرمود : خدا نسبت به آن ها خرده گیری و سرزنش ندارد . خدا می فرماید : « ای صاحبان بصیرت و آگاهی عبرت بگیرید » سوره ی حشر/آیه ۲ . (و بدیهی است که این ها مردمی آگاه نیستند) .
«اصول کافی/ج۱/ص۴/حدیث شماره۵»